H αντιμετώπιση του Barrett σήμερα αφορά σε:

• θεραπεία της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης με τροποποίηση του τρόπου ζωής και διατροφής (lifestyle modifications),
• αγωγή με φάρμακα της κατηγορίας των PPI’s και
• παρακολούθηση με γαστροσκοπήσεις για τον κίνδυνο εξέλιξης

(Πολλοί σήμερα αμφισβητούν την θεραπεία με PPI’s ακόμα και την αναγκαιότητα συχνής παρακολούθησης, αλλά οι απόψεις αυτές θεωρούνται επί του παρόντος αιρετικές )

Το ζητούμενο στον Barrett όπως και σε όλες τις προκαρκινικές καταστάσεις είναι ο μηδενισμός του κινδύνου του αντίστοιχου καρκίνου.

Ιδανικά αυτό επιτυγχάνεται με την αφαίρεση της ύποπτης περιοχής ή οργάνου. Σε αυτήν την λογική είναι και η προφυλακτική μαστεκτομή ή υστερεκτομή για τους αντίστοιχους καρκίνους. Άλλη προσέγγιση είναι η καταστροφή των ύποπτων περιοχών όπως η κρυοπηξία στον τράχηλο της μήτρας η εφαρμογή διαφόρων Laser στον τράχηλο ή αλλού.

Στον οισοφάγο δυστυχώς οι ανωτέρω προσεγγίσεις δεν είναι τόσο εύκολα εφαρμόσιμες.

Η οισοφαγεκτομή πέραν της επικινδυνότητας ως επέμβαση είναι και αναπηρική επέμβαση και δεν μπορεί να προταθεί προληπτικά.

Οι ενδοσκοπικές τεχνικές αφαίρεσης του Barrett έχουν από την άλλη μεριά εξελιχθεί σε σημαντικό βαθμό σήμερα συγκριτικά με παλιότερα και μπορούν να πετύχουν την εξάλειψη του Barrett αλλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν με όση ασφάλεια και επιτυχία θα θέλαμε σε Barrett μεγάλης έκτασης.

Μέθοδοι καταστροφής του Barrett αποτέλεσαν από παλιά πεδίο έντονης έρευνας και έχουν βελτιωθεί σημαντικά σήμερα. Σήμερα εφαρμόζεται η καταστροφή με Argon και μάλιστα με την σύγχρονη μορφή του Hybrid Argon, με ραδιοκύματα (Halo) και η κρυοπηξία με CO₂. Το μειονέκτημα αυτών των μεθόδων είναι βασικά ο κίνδυνος μη πλήρους καταστροφής του Barrett και θαψίματος βλεννογόνου Barrett κάτω από μια φαινομενικά φυσιολογική επιφάνεια χωρίς δυνατότητα παρακολούθησης.

Με αυτά τα δεδομένα σήμερα προτείνεται η παρακολούθηση των ασθενών με Barrett χωρίς δυσπλασία με ετήσιες γαστροσκοπήσεις και σε περιπτώσεις δυσπλασίας πιο επιθετική αντιμετώπιση. Σε ήπια δυσπλασία προτείνεται είτε πιο τακτική παρακολούθηση είτε επεμβατική αντιμετώπιση (ενδοσκοπική εκτομή ή καταστροφή). Σε βαρύτερη δυσπλασία συστήνεται ενδοσκοπική αφαίρεση και καταστροφή του περιβάλλοντα βλεννογόνου.

Το σύνδρομο Barrett είναι ένα μία από τις μακροχρόνιες συνέπειες της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης (ΓΟΠΝ) και μάλιστα είναι και η πιο επίφοβη καθότι εμπεριέχει τον κίνδυνο εξέλιξης σε καρκίνο. Η συχνότητα του Barrett, όπως και του αδενοκαρκινώματος του οισοφάγου, έχει αυξηθεί σήμερα ακολουθώντας την έκρηξη της συχνότητας της ΓΟΠΝ ως αποτέλεσμα του σημερινού τρόπου ζωής και διατροφής.

Το Barrett θεωρείται αποτέλεσμα χρόνιας παλινδρόμησης, χωρίς ωστόσο να είναι ξεκαθαρισμένο σήμερα το πλήρες πλαίσιο της νόσου.

Υπάρχουν νέα άτομα που εμφανίζουν Barrett και από την άλλη ασθενείς μεγάλης ηλικίας με χρόνια και σοβαρή παλινδρόμηση που ουδέποτε θα εμφανίσουν Barrett. Προφανώς γενετικοί και άλλοι παράγοντες που μέλλει να προσδιοριστούν συμμετέχουν στην εμφάνιση της νόσου.

Το σύνδρομο Barrett (οισοφάγος Barrett) είναι η εμφάνιση εξειδικευμένης εντερικής μετάπλασης στον οισοφάγο, στα πλαίσια Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης. Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται από πολλούς και η εμφάνιση εντερικής μετάπλασης στην καρδία (άνω μέρος) του στομάχου.

Σχήμα 1: Φυσιολογικό

Η συμβολή των δύο οργάνων/ οισοφάγου – στομάχου είναι μια ομαλή στρογγυλή γραμμή που ονομάζεται γραμμή Ζ. Λευκωπός είναι ο βλεννογόνος του οισοφάγου και ροζ-κίτρινος ο βλεννογόνος του στομάχου.

Σχήμα 2: Οισοφάγος Barrett

Η περιοχή με πορτοκαλί βλεννογόνο (γαστρικό) πάνω από τον μαύρο κύκλο που αντιστοιχεί στην ένωση στομάχου με οισοφάγο, ονομάζεται έκτοπος γαστρικός βλεννογόνος. Οισοφάγος Barrett λέγεται μόνο όταν εντοπιστούν εστίες με εντερική μετάπλαση μέσα σε αυτήν την περιοχή.

Η εντερική μετάπλαση στον οισοφάγο, όπως και η εντερική μετάπλαση στο στομάχι, είναι καταστάσεις οι οποίες ενδέχεται να εξελιχθούν σε αδενοκαρκίνωμα (του οισοφάγου ή του στομάχου αντίστοιχα).

Ο κίνδυνος εξέλιξης του Barrett σε καρκίνο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι η έκταση του οισοφάγου Barrett – προφανώς σε μία μικρή έκταση Barrett ο κίνδυνος είναι μικρότερος απ’ ότι σε μία μεγάλη έκταση (ταξινόμηση Πράγας – σχήμα 3).

Σχήμα 3: Ταξινόμηση Πράγας για το Barrett

Παρομοίωση του Barrett με φωτιά και φλόγες που ανεβαίνουν σε ύψος μέσα στον οισοφάγο.
Η έκταση του Barrett περιγράφεται με δύο παραμέτρους: το μήκος του οισοφάγου που είναι σε όλη του την έκταση Barrett (C) και το ύψος των φλογών (M).

Ο δεύτερος παράγοντας είναι το φύλο. Οι άντρες έχουν σήμερα δεκαπλάσιο κίνδυνο εξέλιξης σε καρκίνο σε σχέση με τις γυναίκες.

Ο τρίτος παράγοντας και ο μοναδικός στον οποίο εμείς μπορούμε να παρέμβουμε είναι η ελαχιστοποίηση των επεισοδίων Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης μέσω τροποποίησης του τρόπου ζωής και διατροφής μας με σημαντικότερα εξ’ αυτών την απώλεια βάρους, την διακοπή του καπνίσματος, της κατανάλωσης ανθρακούχων και αλκοόλ και των μεγάλων γευμάτων.