Skip to main content

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ MD

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ – ΗΠΑΤΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΩΝ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ, ERCP, EUS

Κολονοσκόπηση

Πληροφοριες

Τηλ:       210 2139311
Κιν:        6944616305
e-mail:   This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
URL:      gastrolab.gr


Αρθρο:

Κολονοσκόπηση

Ημ/νια Δημοσιευσης:

Δημιουργος:
Γεώργιος Κ. Οικονόμου - Γαστρεντερολόγος
 

ΚΟΛΟΝΟΣΚΟΠΗΣΗ

Η κολονοσκόπηση είναι η ακριβέστερη, με τα σημερινά δεδομένα, εξέταση για τον έλεγχο του παχέος εντέρου.

Με την εξέταση αυτή ελέγχονται όλες οι μοίρες του παχέος εντέρου, από το ορθό μέχρι και το τυφλό (στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλίας) όπου βρίσκεται και η σκωληκοειδής. Η εξέταση, όταν παρίσταται ανάγκη, μπορεί να επεκταθεί και στο λεπτό έντερο, ελέγχοντας τα τελευταία 10-20 εκατοστά του λεπτού εντέρου (τελικός ειλεός).

Απαραίτητη προεργασία για την διενέργεια της κολονοσκόπησης είναι ο καθαρισμός του εντέρου, ο οποίος πραγματοποιείται με την λήψη καθαρκτικών την παραμονή της εξέτασης και με ειδική δίαιτα κάποιες ημέρες πριν. Η προετοιμασία ποικίλει αναλόγως παθήσεων ή ιδιαιτεροτήτων του ασθενούς όπως η ύπαρξη δυσκοιλιότητας κλπ.

Η εξέταση γίνεται με «μέθη» ώστε να μην ενοχλείται ο ασθενής. Αυτό αυξάνει την διαγνωστική ακρίβεια της εξέτασης, αλλά παράλληλα μειώνεται και ο κίνδυνος από την ενδοσκόπηση καθότι δεν αντιδρά και δεν πιέζεται ο ασθενής. Σπανίως μπορεί να χρειαστεί και αναισθησία (σε εξαιρετικά δύσκολες εξετάσεις και σε ασθενείς υψηλού κινδύνου).

Τα περισσότερα φάρμακα που παίρνουν οι ασθενείς δεν χρειάζονται συνήθως τροποποίηση τις προηγούμενες ημέρες, εκτός πιθανόν από την αντιδιαβητική, την αντιαιμοπεταλική ή άλλη αντιπηκτική αγωγή. Σε ορισμένες περιπτώσεις προ και μετά την ενδοσκόπηση ενδείκνυται η χορήγηση αντιβιοτικής προφύλαξης (όπως σε ασθενείς με συνθετικές βαλβίδες, ανοσοκατεσταλμένους και άλλοι ασθενείς).

Το κολονοσκόπιο εισέρχεται δια του πρωκτού και προωθείται μέχρι το τυφλό, ελέγχοντας με υψηλή ευκρίνεια την εσωτερική επιφάνεια του εντέρου. Σε ορισμένες περιπτώσεις (5-10% ασθενών) δεν είναι δυνατός ο έλεγχος μέχρι το τυφλό. Καταστάσεις που δυσχεραίνουν ή και κάνουν αδύνατο τον έλεγχο όλου του παχέος εντέρου είναι χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιά (ιδιαίτερα γυναικολογικές), ιστορικό γυναικολογικών φλεγμονών (σαλπιγγίτιδες κλπ.) οι οποίες δημιουργούν συμφύσεις μέσα στην κοιλιά που καθηλώνουν το έντερο και εμποδίζουν την προώθηση του κολονοσκοπίου, αλλά και παθήσεις του ιδίου του εντέρου όπως στενώσεις, παραμόρφωση από εκκολπώματα κλπ.

Στις περιπτώσεις αποτυχίας ελέγχου μέχρι το τυφλό χρησιμοποιούμε σήμερα την «εικονική κολονοσκόπηση». Αυτή είναι η πιο σύγχρονη ακτινολογική μέθοδος (μια ειδικού τύπου αξονική τομογραφία) με ευαισθησία που πλησιάζει την ευαισθησία της κολονοσκόπησης – αλλά με σημαντικά μεγαλύτερο κόστος. Η παλαιότερη μέθοδος, ο γνωστός «βαριούχος υποκλυσμός», έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί διότι είναι και επικίνδυνη εξέταση και πολύ χαμηλής ευαισθησίας.

Διαμέσου του κολονοσκοπίου μπορεί, όπου κρίνεται αναγκαίο, να ληφθούν βιοψίες και να πραγματοποιηθούν μια ποικιλία επεμβάσεων (αφαίρεση πολυπόδων, διαστολές του εντέρου σε περίπτωση στενώσεων, καυτηριασμός αγγείων τα οποία αιμορραγούν κλπ.). Με τις επεμβατικές αυτές ενδοσκοπικές τεχνικές ελαχιστοποιείται η ανάγκη για χειρουργικές επεμβάσεις με υψηλά ποσοστά επιπλοκών.

Η κολονοσκόπηση ενδείκνυται για την διαγνωστική διερεύνηση μιας ευρείας γκάμας ασθενών (μεταξύ άλλων και στον προληπτικό έλεγχο για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, για συμπτώματα και σημεία που υποδηλώνουν παθήσεις του παχέος ή του λεπτού εντέρου, για την παρακολούθηση της θεραπευτικής ανταπόκρισης σε ασθενείς με παθήσεις

του παχέος, όπως σε ασθενείς με φλεγμονώδεις εντεροπάθειες, για την διερεύνηση ευρημάτων σε απεικονιστικές εξετάσεις) αλλά και για την θεραπευτική αντιμετώπιση παθήσεων και καταστάσεων (αφαίρεση πολυπόδων, διαστολή στενώσεων, τοποθέτηση ενδοπροσθέσεων (stent), αιμόσταση κλπ).

Αντενδείκνυται στις περιπτώσεις όπου ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από το προσδοκόμενο όφελος

  • Υπάρχει υπόνοια ή είναι τεκμηριωμένη
  • Υπάρχει κεραυνοβόλος κολίτιδα διάτρηση
  • Δεν υπάρχει έγγραφη συγκατάθεση
  • Τεκμηριωμένη οξεία εκκολπωματίτιδα

Η κολονοσκόπηση είναι εξαιρετικά ασφαλής εξέταση. Τα ποσοστά επιπλοκών της διαγνωστικής κολονοσκόπησης είναι κάτω του 0,3%. Οι επεμβατικές κολονοσκοπήσεις (αφαίρεση πολυπόδων – αντιμετώπιση αιμορραγίας κλπ.) έχουν ποσοστά επιπλοκών μέχρι και 3% (πιθανότητα διάτρησης του εντέρου, πρόκληση αιμορραγίας κλπ.), με συνολική θνησιμότητα 3:10000, σημαντικά πάντως χαμηλότερα από αυτά των αντίστοιχων χειρουργικών επεμβάσεων.

Καταστάσεις που αυξάνουν την επικινδυνότητα της εξέτασης είναι:

  • Ηλικιωμένοι ασθενείς ή ανοϊκοί ασθενείς
  • Προϋπάρχουσα καρδιολογική πάθηση
  • Αναπνευστικά προβλήματα / υπνική άπνοια
  • Άλλες σοβαρές παθήσεις
  • Προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις κοιλιάς, ιδιαίτερα γυναικολογικές
  • Παχυσαρκία
  • Αναιμία
  • Χρήση νευροληπτικών ή ηρεμιστικών • Επεμβατικές ενδοσκοπήσεις
  • Ιστορικό επιπλοκών ή δυσκολιών σε προηγηθείσες αναισθησίες

Οι επιπλοκές της διαγνωστικής κολονοσκόπησης χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:

  1. Επιπλοκές από την προετοιμασία (αφυδάτωση, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, κοιλιακός πόνος,

    ναυτία και έμετοι) και σπανιότερα τετανία, καρδιακές αρρυθμίες, νεφρολιθίαση.

  2. Επιπλοκές σχετιζόμενες με την νάρκωση: καρδιοαναπνευστικές επιπλοκές ακόμα και αρρυθμίες ή και έμφραγμα μυοκαρδίου. Η συχνότητα τέτοιων επιπλοκών είναι 0,2-0,5% (2-5 συμβάντα ανά

    1000 ενδοσκοπήσεις).

  3. Επιπλοκές σχετιζόμενες με την εξέταση: αιμορραγία και διάτρηση.

    • Η συχνότητα της διάτρησης στις διαγνωστικές κολονοσκοπήσεις είναι 0,01-0,1% (1-10 συμβάντα ανά δέκα χιλιάδες ενδοσκοπήσεις). Καταστάσεις που αυξάνουν τα ποσοστά διατρήσεων είναι η μειωμένη κινητικότητα του παχέος (συμφύσεις από προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις – εκκολπώματα παχέος εντέρου – προηγηθείσα ακτινοθεραπεία κοιλίας – κακοήθειες – ιστορικό περιτονίτιδας) και οι βλεννογονικές βλάβες που προκαλούν λέπτυνση του τοιχώματος του εντέρου και προδιαθέτουν σε διάτρηση (φλεγμονώδης εντεροπάθεια, ακτινοβολία, κακοήθεια, λοίμωξη, ισχαιμία ή νέκρωση, προηγηθέν τραύμα).

    • Η πιθανότητα αιμορραγίας σε διαγνωστική κολονοσκόπηση είναι μηδαμινή (0.1% - 1 συμβάν ανά 10.000 ενδοσκοπήσεις) και συνήθως αφορά αιμορραγία απότοκη λήψης βιοψιών.

Στις επεμβατικές κολονοσκοπήσεις (αφαίρεση πολυπόδων, διαστολές στενώσεων κλπ) τα ποσοστά επιπλοκών προφανώς είναι αυξημένα συγκριτικά με τις απλές διαγνωστικές εξετάσεις. Περιληπτικά οι συνηθέστερες επιπλοκές είναι αιμορραγία – διάτρηση παχέος εντέρου – σύνδρομο μετά πολυποδεκτομή.

  1. στις συνήθεις πολυποδεκτομές η συχνότητα αιμορραγίας είναι 1-2%.

  2. Μεγαλύτερα ποσοστά παρατηρούνται στην αφαίρεση μεγάλων πολυπόδων και σε άλλες επεμβατικές ενδοσκοπήσεις (διαστολές, τοποθέτηση ενδοπροσθέσεων κλπ). Η αιμορραγία είναι είτε άμεση μετά τη λήξη της επέμβασης, έχει δε παρατηρηθεί ακόμα και 1 μήνα μετά.

  3. Η συχνότητα αιμορραγίας αυξάνει σε ασθενείς υπό αντιπηκτική ή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή

  4. Η συχνότητα της διάτρησης ποικίλει αναλόγως του είδους της διενεργούμενης επέμβασης. Στις πολυποδεκτομές ακόμα και μεγάλων πολυπόδων τα ποσοστά είναι κάτω του 2% ενώ σε άλλες επεμβατικές ενδοσκοπήσεις το ποσοστό διάτρησης φτάνει και στο σημαντικό 18% (διαστολές στενώσεων σε νόσο Crohn).

  5. Παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένα ποσοστά διατρήσεων είναι η μειωμένη κινητικότητα του παχέος (συμφύσεις από προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις – εκκολπώματα παχέος εντέρου – προηγηθείσα ακτινοθεραπεία κοιλίας – κακοήθειες – ιστορικό περιτονίτιδας) οι βλεννογονικές βλάβες που προκαλούν λέπτυνση του τοιχώματος του εντέρου και προδιαθέτουν σε διάτρηση (φλεγμονώδης εντεροπάθεια, ακτινοβολία, κακοήθεια, λοίμωξη, ισχαιμία ή νέκρωση, προηγηθέν τραύμα).

  6. Στις περισσότερες περιπτώσεις άμεσης αιμορραγίας, αυτή είτε σταματά αυτόματα είτε αντιμετωπίζεται επιτυχώς ενδοσκοπικά με διάφορες μεθόδους και σπάνια είναι αναγκαία η χειρουργική αντιμετώπιση. Στις καθυστερημένες αιμορραγίες απαιτείται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ενδοσκοπική αντιμετώπιση, η οποία σχεδόν πάντα επιτυγχάνει την αιμόσταση, ενίοτε απαιτείται νοσηλεία ή και μετάγγιση αίματος και πολύ σπάνια χειρουργική αντιμετώπιση. Ομοίως οι διατρήσεις στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζονται επιτυχώς ενδοσκοπικά, αλλά η αναγκαιότητα χειρουργικής αντιμετώπισης είναι συχνότερη από τις αιμορραγίες.

  7. Ο όρος σύνδρομο μετά πολυποδεκτομή αναφέρεται στις περιπτώσεις που παρατηρείται εντοπισμένος κοιλιακός πόνος και πυρετός 1 έως 5 ημέρες μετά από πολυποδεκτομή. Αυτό οφείλεται σε διατοιχωματικό έγκαυμα του παχέος, από το ρεύμα που χρησιμοποιείται σε επεμβατικές ενδοσκοπήσεις, με ερεθισμό του περιτοναίου της περιοχής, χωρίς να υπάρχει διάτρηση. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αντιμετώπιση είναι παρακολούθηση, δίαιτα και αντιβιοτικά στο σπίτι, ενώ στις σοβαρότερες περιπτώσεις απαιτείται νοσηλεία και ενδοφλέβια αγωγή. Σπανιότατα η κατάσταση εξελίσσεται σε διάτρηση με ανάγκη είτε για ενδοσκοπική ή και χειρουργική αντιμετώπιση.

Ιατρος

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ MD

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ – ΗΠΑΤΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΩΝ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ, 
ERCP, EUS